Elisa (1993) heeft een hart voor diversiteit. Zet haar in een groep mensen met allemaal dezelfde mening, en ze zou deze omgeving snel saai vinden. Ze haalt haar energie uit open gesprekken en leren van mensen die anders zijn dan zijzelf. Die rijke ontmoetingen geven mee vorm aan haar normen en waarden, waardoor haar handelen altijd gekleurd zal zijn door haar hart, principes en kennis.
Elisa is opgegroeid in de diversiteit op haar jeugdbeweging (een scouts voor kinderen met en zonder handicap). Dat neemt ze mee doorheen de rest van haar leven wanneer ze bewust kiest voor de opleiding orthopedagogiek, en daarna ook in haar job binnen kinderopvang De Egeltjes. Hier ervaarde ze het belang van vroegtijdig inspelen op de noden van kwetsbare gezinnen. In de 6 jaar dienst zag ze het effect dat inspelen op maat voor de allerkleinsten heeft.
Hoewel de samenwerking met De Egeltjes afliep, bleef de missie nazinderen. Dat en haar hart voor kinderen zorgde ervoor dat ze de keuze maakte om zelf een gelijkaardig project op te starten.
Steven (1988) is de man van Elisa. Hij leerde haar kennen door de jeugdbeweging. Steven heeft dus van dezelfde diversiteit mogen genieten in zijn jonge levensjaren.
In vergelijking met Elisa is Steven de nuchterheid en logica zelve. Hij heeft dan ook een heel andere achtergrond als het aankomt op zijn studies. Zijn master in de elektromechanica zorgt ervoor dat Steven er goed in is om de technische kant van de zaken te zien.
Zijn achtergrond in het technische, samen met de sociale en diverse achtergrond op de jeugdbeweging maakt dat Steven erg gemotiveerd is om dit sociaal project op te starten.
Steven wil het verschil kunnen maken voor mensen die dat nodig hebben. Hij is rationeel en rustig en kan op basis van objectieve analyse en eigen onderzoek vaststellen dat een project zoals Maan en Wolf nodig is, en ook zal werken.
Yana beschikt over een bachelor in de orthopedagogiek en leerde Elisa kennen binnen het werkveld. Ze voelde al snel dat ze naast een gemeenschappelijke passie voor de ontwikkeling en opvoeding van (jonge) kinderen, ook een groot hart voor diversiteit deelden. Dit liep over in een fijne samenwerking en ze zette mee haar schouders onder het project Maan en Wolf.
Rani (1997) zit in de fleur van haar leven. Een kenmerk dat haar typeert is ruimdenkendheid. Vanaf jonge leeftijd stelde ze al vaak de vraag: “Waarom?” (wat geregeld zorgde voor gezucht van haar ouders omdat ze hier niet altijd op konden antwoorden). Van hieruit is dan ook haar interesse gegroeid in psychologie en koos ze voor de bachelor Toegepaste Psychologie.
Verder probeert Rani te leven naar de groeimindset van Carol Dweck. Deze gaat ervan uit dat we fouten niet moeten zien als mislukkingen maar als lessen die ons leren te groeien. Deze overtuiging wilt ze graag doortrekken binnen Maan en Wolf. Kinderen moeten alle kansen krijgen om te groeien.
Daarnaast is Rani open-minded op vlak van cultuur, afkomst, levenswijze enz. Ze houdt altijd in het achterhoofd dat het begrip “anders” subjectief is omdat het tegenover de eigen zienswijzen wordt gezet die verschillen van persoon tot persoon.
Rani werd dan ook sterk geboeid door de missie en visie van de opvang. Vol enthousiasme stapt ze mee in de wereld van Maan en Wolf.
Sanne (2001), besloot na een inspirerende stage tijdens haar opleiding “professionele bachelor orthopedagogie”, bij Maan en Wolf vzw te blijven werken. Haar passie voor positieve verandering, het samenwerken met kinderen en haar betrokkenheid bij vrijwilligerswerk motiveerden haar keuze. Met eigenschappen zoals empathie, leergierigheid, positieve ingesteldheid, teamspeler, gedreven en geduldig staat Sanne in het leven.
Tijdens haar tijd bij Maan en Wolf ontdekte Sanne de kracht van laagdrempelige ondersteuning en de diepgaande impact ervan op gezinnen. Ze gelooft sterk in de unieke behoeften van elk kind en het gezin, en de speciale aandacht die ze daarvoor verdienen.
Sanne volgt momenteel een postgraduaatopleiding genaamd “Perspectiefgericht coachen en begeleiden” om haar vaardigheden te versterken en kijkt ernaar uit deze inzichten toe te passen in haar werk. Dit programma biedt een kader om positieve veranderingswensen te identificeren en concreet te maken in het dagelijkse leven van de mensen waarmee ze samenwerken. Hierbij ligt de nadruk op het zorgvuldig blootleggen van de unieke sterke punten, strategieën en middelen die individuen en teams bezitten, en hoe deze relevant zijn binnen hun specifieke situaties. Ze is trots om deel uit te maken van het team en staat klaar om samen te groeien.
Sybille (1997) geeft graag iedereen, ondanks extra zorgvraag de kans om te doen in het leven wat ze graag doen. Dit denkbeeld zorgde ervoor dat Sybille koos voor een bachelor in de ergotherapie.
De woorden ‘dat gaat niet’, staan niet in Sybille haar woordenboek en ze zal altijd een (creatieve) manier proberen te zoeken om problemen op te lossen of drempels weg te werken.
Sybille groeide op met een zus die een beperking heeft. Hierdoor weet ze welke uitdagingen onze maatschappij kan brengen voor mensen met een extra zorgvraag. Ze maakte dankzij haar zus kennis met de AKABE- scouts. Een jeugdbeweging voor kinderen met en zonder beperking. Hier engageert ze zich als leiding en hoofdleiding.
Als ergotherapeut weet ze hoe belangrijk de rol van een goede omgeving is, zeker voor jonge kinderen. Samenwerken met ouders om zo’n liefdevol mogelijke omgeving te creëren waarin hun kind op eigen tempo kan ontwikkelen is een missie waar Sybille hard voor wil werken.
